Bir Çiçekmisin Sen

Emrah Kaplan

Bir çiçek misin sen

Hayatın her zorluğuna rağmen

Yeniden doğuşunu kutluyor yerküre,

Faniliğin utangaç tebessümünde.

İyi bir niyetle toprağa düşmüş köklerin,

Umudunu gömmüşsün teslimiyetin kucağına.

Şafağın ilk damlasıyla,

Bir veda nakaratında dirilişi müjdeliyor

Bu kutsal yemin.

Bir çiçek misin sen

Gözkapaklarının gölgesinde,

İnancının kemiklerinde.

İsyanın nefesiyle tohum vermiş,

Filizlenen bir yıldız çiçeği misin?

Her tomurcuğunda

Yaradan’ın adını fısıldıyor hayat.

Ölümle dans eden sabrın ucunda,

Sevdanı toprağın bağrına işleyip

Kendinden yeni bir âlem doğuruyorsun.

Bir çiçek misin sen

Çıplaklığın kutsal hecesiyle,

Çürümeyen yapraklarının damarlarında,

Son perdesini oynayan bir tragedyaya

Umut veriyor varlığın.

Kehanetin perdesi aralanıyor;

Ebediyetin maskesinde

İlahi bir neşe duyuluyor.

Yeryüzünün mistik eşiğinde

Sen sustukça doğa konuşuyor,

Sen soldukça gök ağlıyor,

İnsan hatırlıyor kim olduğunu sen açtıkça.

Bir çiçeksin sen.